Het laatste courgetje is een feit. Wat was dit ook genieten van deze groente. Deze laatste gaat in een lekker pannetje soep op een heldere frisse najaarszondag.
Bij het weghalen van de nasturbium (oost-indische kers) valt het nieuwe zaad zo op de grond. Ik heb het in een blikje gedaan en in de greenhouse gezet om vroeg in het voorjaar weer in de grond te stoppen. Deze planten hebben een ongelofelijke hoeveelheid eetbare bloemen gegeven. En ze waren nog prachtig ook!
De rode kooltjes worden nu echt wat. Duurt nog wel even maar wie weet kan er over enkele weekjes nog een potje van gemaakt worden. Lekker met de boskoopappeltjes die ook hier groeien.
Deze prachtige pompoen vanmorgen bij Melanie op de markt gekocht. De oogst die er nog steeds is vanuit de tuin verwerkt in een groentenstoof en de pompoen gevuld. Ik ben heel dankbaar voor alles wat Moeder Aarde ons dit jaar aan grote gaven heeft gebracht. Het heeft me een hele andere kijk gegeven op: overvloed, rijkdom, rust, schoonheid. Het heeft me ook weer geleerd dat alles z'n uur heeft en geduld en volharding eigenschappen zijn waar je heel goed mee kan oefenen. Thanks Mother Earth and Father Cosmos!
Dit weekend is het Thanksgivingsweekend. In Canada wordt dat uitgebreid gevierd. Mensen hebben een lang weekend vrij en in menige oven verdwijnt een kalkoen. Wat ik ga doen en wat in m'n volgende post is te vinden: een groentenstoof maken van alles wat er nu nog vanuit de tuin geoogst wordt. De verpakking van deze schotel staat in het teken van Thanksgiving/Haloween.
Dit is dan echt het allerlaatste bosje van de lathyrus. De planten zijn er ook uit nu en ze hebben deze zomer voor heeeeeel veeeeeeel bloemen gezorgd. De geuren en kleuren van deze bloemen zijn betoverend.
Bij het opruimen van heel wat planten was er ineens een plant die bleek nog een verrassing te hebben onder de grond. Ik was compleet vergeten wat hele kleine pootaardappeltjes geplant te hebben. Hier zullen we maar even een lekker schoteltje gratin van maken.